Ervaringen

Hoe gebruik je de progressiegerichte aanpak? Die vraag stelden wij aan deelnemers aan onze trainingen van de afgelopen drie jaar. Hier is een selectie van interessante reacties:


Hallo Gwenda en Coert, hierbij mijn reactie: Voor veel leraren in het voortgezet onderwijs, dus ook voor mij, is het vaak lastig om leerlingen te motiveren hun huiswerk op tijd af te hebben. Je zou ook nog willen dat leerlingen hun werk met aandacht en plezier maken, zodat het leerrendement optimaal is. Door bezig te zijn met de progressiegerichte aanpak werd me steeds beter duidelijk dat veel leerlingen geneigd zijn de kortste weg naar succes te zoeken wanneer er sprake is van “controlled motivation” (je doet het omdat ik het heb opgegeven, je doet precies dit, je doet het op deze manier, als het niet in orde is krijg je straf). Leerlingen (vooral die van mij in HAVO-5) redeneren dan vaak als volgt: “ hoe krijg ik in zo min mogelijk tijd voor elkaar dat ik geen gezeur krijg?” Toen ik vorig jaar de huiswerkmethode van de cursus bij NOAM voor het eerst toepaste (“hier staan 6 huiswerksuggesties; het voorstel is om er twee uit te kiezen”) stond ik versteld. Bijna alle leerlingen stonden de les erop bij de deur met hun mapje in de hand en een aantal overhandigde mij die met een zekere trots: “Hier is mijn opdracht meneer”. Bij het samenstellen van de opdrachten zorg ik er overigens voor dat er variatie is in interesse en leerstijl. “Jongens en meiden, was het nuttig om dit zo te doen?” “Waarom vond je het fijn om het op deze manier te doen?” Steevast is de reactie van de leerlingen (ik pas deze manier van opdrachten verstrekken sindsdien namelijk consequent toe): “ Het is fijn omdat je zelf mag kiezen en omdat je nu iets kunt kiezen dat bij je past”. Sommige opdrachten laat ik presenteren, wat soms leidt tot applaus van de andere leerlingen, die verrast zijn over het resultaat van een voor hen onbekende opdracht. Toen ik tijdens een cursus onlangs deze ervaring deelde met een aantal startende collega’s zei er één tegen me: “Ja met jouw vak (kunstgeschiedenis) kan dat, maar bij wiskunde is dat toch een ander verhaal. Na een kort gesprek daarover vroeg ik of ik haar een suggestie mocht doen: ”Stel dat je je leerlingen zou vragen om van b.v. 10 opgaven díe eruit te kiezen die volgens hem nuttig zijn en je vervolgens door zou vragen waarom juist die nuttig voor hem zijn, wat zou dat opleveren?” Ik ben benieuwd naar de ervaringen van deze collega. Motivatie versterken door autonomie te ondersteunen maakt dat leerlingen echt progressie boeken! Zelf probeer ik steeds vaker progressiegerichte interventies toe te passen tijdens mijn lessen en het verbazende vind ik daarbij dat de reacties die leerlingen dan laten zien vaak letterlijk uit de boeken of uit de cursus komen. Ik zie uit naar de vervolgcursus. Met vriendelijke groet, Henk den Hollander, schoolopleider stichting CVO-AV


Hallo Gwenda en Coert, Ik gebruik nog heel vaak de progressiegerichte aanpak. Zo kreeg ik onlangs een vraag van een manager om met het team aan de slag te gaan met Time management. Tijdens de intake stelde ik een aantal vragen en kwam de manager erachter dat hij denkt dat dit de vraag is van het team is maar dat hij dat niet zeker weet omdat hij geen concrete vragen van het team in die richting had gehad. We hebben toen afgesproken om met het team te verkennen wat de vraag is. Dit heb ik gedaan door eerst kort stil te staan bij een voldoening schenkend moment in het werk. En daarna met de cirkeltechniek te inventariseren wat er allemaal goed gaat en niet hoeft te veranderen. Hierdoor ontstond heel veel positieve energie. Daarna zijn we gaan kijken wat er zou kunnen verbeteren. Dit hebben ze in kleine groepjes gedaan. Wat bleek is dat de mensen van het team op veelal dezelfde zaken uitkwamen en dat er geen enkele opmerking in zat die wees op time management! Dit sterkt mij weer in de progressiegerichte aanpak : Het team weet het beste wat goed voor ze is en ga niet invullen voor het team maar vraag het ze! Groeten, Bernadette Langenhuijzen P&O, docent ROC Leigraaf


Dag Gwenda en Coert, In en paar zinnen deze vraag beantwoorden is een uitdaging, drie punten die me te binnen schieten: • De aanpak gebruik in in mijn eigen hoofd door steeds na te denken over de onderliggende aannames en principes. Vooral de groei mindset. Dan te realiseer ik mij dat ik de statische denkwijze kan ombuigen naar een groei denkwijze. Vragen als: Hoe is me eerder zoiets gelukt? Wat kan ik er van leren? Welke aanpak zou ik toe kunnen passen? Wat ga ik oefenen? etc. • Daarnaast gebruik ik dagelijks de vraag: Hoe kan ik de autonomie van anderen en mezelf vergroten? Dat houdt in dat ik me veel oefen in nauwgezet taalgebruik. Bijv. niet meer spreken over een “opdracht” of “opgave” maar een “praktijk oefening” of een “verzoek”. Situaties creëren dat er iets relevants te kiezen valt etc. Hierdoor komt er veel ontspanning tussen mensen. • Voor alle trainingen die ik geef vraag ik wat het nut voor de deelnemers is, wat al redelijk goed gaat en waar ze aan willen merken dat ze vooruit zijn gekomen. Dan de training gedetailleerd voorbereiden met veel aandacht voor de kolom: Hoe uitvragen. Door telkens die kolom goed scherp te hebben leer ik de vragen steeds gemakkelijker stellen. Er is nog veel meer, maar dat bewaar ik voor volgend jaar. Succes en een mooie winter gewenst Gerrit van Bergeijk


Hallo Gwenda en Coert, De progressiegerichte aanpak probeer ik steeds natuurlijker in mijn gesprekken en workshops in te zetten. Door vooraf te vragen naar wat een nuttige besteding van de tijd zou zijn, en dit ook gedurende het gesprek en achteraf te checken. En door minder snel in de tips en adviezen te schieten, maar meer door te vragen naar waar iemand last van heeft, wat hij/zij zou willen bereiken en wat al eerder heeft gewerkt. Ook door beter aan te sluiten op wat de cliënt zegt, en daarop door te gaan. En ook de schaalvraag zet ik regelmatig in. Dat alles gaat nog niet altijd helemaal goed, maar ik krijg wel terug dat cliënten zich echt gehoord voelen! Minder op het ‘doe’ vlak ben ik ook veel bewuster aan het nadenken over de instrumenten die ik inzet, en hoe ik daarmee de autonomie van cliënten kan ondersteunen. En hoe ik reageer op wat ze mij vertellen. Door bijvoorbeeld procescomplimenten te maken of me bewust te zijn van mijn eigen aannames, overtuigingen en meningen over cliënten en die geen (minder) invloed te laten hebben op hoe ik reageer. Voel jullie vrij om uit bovenstaande stukjes te gebruiken! Groet, Katrien Redeke


Dag Gwenda en Coert, Ik heb in het voorjaar van 2014 de training progressiegericht werken met groepen gevolgd. Ik gebruik de informatie zoals ik indertijd ook mijn rijbewijs heb gehaald. De basisgedachten heb ik ontvangen en nu nog verdere leren toepassen. Naast het bijna dagelijks toepassen van een aantal technieken zoals aansluiten bij degene met wie je in gesprek bent, de schaalvraag, de + achter de – heeft de verandering bij mij met name in ‘mijn mind’ plaatsgevonden. Een proces wat nog steeds doorgaat, m.a.w. er zitten nog steeds mogelijkheden voor progressie in. De gevolgde opleiding heeft nog steeds invloed op de keuzes die ik maak bij het aanbieden van mijn diensten, trainingen en coaching. Het blijven kijken naar wat wel mogelijk is maakt dat de deelnemers aan trainingen in een ‘actieve stand’ komen, die energie geeft. De methode helpt om ook lastige thema’s meer bespreekbaar te maken. De toepassing leidt er toe dat de methode steeds verder in mijn ‘zijn’ integreert. Het wordt een ‘way of life’. Met veel plezier lees ik met regelmaat jullie nieuwsbrief, of nieuwe boek maar kom ook op internet steeds ‘bekenden’ tegen uit jullie opleiding zoals Carol Dweck en Teresa Amabile. Met warme groet, Machteld Buit


Hoi Gwenda en Coert, Ik gebruik de progressiegerichte aanpak voornamelijk als coachingshulpmiddel. Ik probeer op deze manier teams en medewerkers te stimuleren het beste uit zichzelf te halen, en als team beter te presteren. Daarnaast probeer ik mijn jaargesprekken zoveel mogelijk progressiegericht te voeren. Dat komt het beste tot zijn recht als we het Persoonlijke InzetbaarheidsPlan bespreken. Hierin leggen we cast waar de medewerker de komende periode aan wil gaan werken; dit kan een persoonlijk doel, maar ook een teamdoel zijn. Binnen onze stichting zijn we erg bezig met het komen tot een hoge mate van zelfsturing binnen onze zorgteams. De progressiegerichte aanpak biedt daar ook veel mogelijkheden toe. Ik wens jullie alvast fijne feestdagen en een gelukkig 2016! Hans Nuijten, Zorgmanager MaasDuinen


Beste Gwenda/Coert, Ik gebruik de progressiegerichte aanpak in de verschillende rollen die ik heb. Als intervisiecoach gebruik ik progressie gerichte intervisie en progressiegerichte vragen . Als loopbaanadviseur en coach begin ik ieder gesprek met de vraag : ‘wat wil je in dit gesprek bereiken zodat je er morgen meteen wat aan hebt’. Heel veel progressiegerichte vragen laat ik terugkomen (wat wil je voor het probleem in de plaats, nuttigheidsvraag, schaalvragen, eerdere successen of hulpbronnen, vragen naar de eerst volgende stap, erkennen en doorvragen, hoe heb je er last van etc. In het begin gebruikte ik de 7-stappen methode. Dat laat ik meer los en ik merk dat ik steeds meer vragen in mijn koffertje heb die ik flexibel inzet afhankelijk van de situatie. Omdat ik er graag mee werk ga ik het in de vervolgtraining aanscherpen. Het maakt mijn werk als loopbaanadviseur en coach niet alleen effectiever maar ook leuker en coachees merken zichtbaarder hoe ze stappen zetten. Groet Ine Albers


Goedemiddag Gwenda en Coert, Hoe gebruik ik de progressie gerichte aanpak: De afgelopen maanden heel intensief! Ons team van coaches heeft als opdracht, om door middel van coaching on the job en coachgesprekken, de kwaliteit van de voor-en vroegschoolse educatie in kinderopvangorganisaties te borgen en te verhogen. Door een progressiegerichte werkwijze (te proberen) toe te passen zien we twee belangrijke verschillen ten opzichte van het “normale” aanbod van cursussen die de coachees hiervoor aangeboden kregen. Het eerste verschil is dat de coachees zich erkend en begrepen voelen, ze ervaren de coaching als ondersteuning en niet als bedreiging. Het tweede belangrijke verschil is dat de coachees plezier krijgen in hun persoonlijke ontwikkeltraject en gemotiveerd aan de slag gaan. Zij bepalen nu zelf wat ze belangrijk vinden om aan te werken en in welk tempo ze dat gaan doen. Daarnaast heeft werken met de progressiegerichte aanpak ons ook enorm geholpen in onze ontwikkeling als coach, ook wij gaan steeds weer gemotiveerd met elkaar aan de slag om het nog beter in de vingers te krijgen! Met vriendelijke groet, Anne-Mieke Tabak De Schoor, Almere HBO coach VVE


Hoi Gwenda en Coert, Ik gebruik heel vaak de vraag; waarom heb je het toen wel gelukt? Of wat was toen anders dan nu waardoor het beter voelde/ging voor jezelf? Ik merk dan bij de ander dat ze daar bewust over gaan nadenken en er bij mij vaak op terug komen dat hen deze bewustwording helpt en dat ze er ook iets mee doen. Aansluiten deed ik al maar ben ik nog bewuster gaan doen evenals uitgaan van het mogelijke en niet onmogelijke. Kan nog wel meer noemen maar dit schiet mij als eerste te binnen. Groet Karin van Deursen


Dag Gwenda en Coert, Als P&O beleidsmedewerker Ontwikkeling bij de VU pas ik de oplossingsgerichte techniek vaak toe in vergaderingen door de vraag te stellen wat we willen bereiken en wat een eerste stap zou kunnen zijn om dat te realiseren. Ik vind vooral die vraag naar de eerst stap altijd heel leuk omdat je ziet dat deze mensen activeert! Ik heb dus nog altijd lol van wat ik van jullie heb geleerd en lees jullie nieuwsbrief bijna wekelijks! Bedankt en hartelijke groet, Josien Hagen


Beste Gwenda en Coert, Als VVEcoach in de kinderopvang gebruik ik de progressiegerichte aanpak bij het coachen van pedagogisch medewerkers op de peuterspeelzalen daar waar gewerkt wordt met voor-en vroegschoolse educatie. Juist deze wijze van coachen spreekt mij aan omdat het de medewerkers direct handen en voeten geeft om aan de slag te gaan. Door mijn wijze van vragen stellen en door continu aan te sluiten, bepalen zijzelf de route en de snelheid van het proces. Het is mooi om te zien dat de medewerker zelf tot “oplossingen” komt en vervolgens enthousiast aan de slag gaat. Ik ben me daarnaast veel meer bewust geworden van de manier van complimenten geven en het onderdeel over de groei- en statische mindset spreekt mij erg aan. Ik merk dat ik dit niet alleen in mijn werk doe maar ook privé gebruik. Ik realiseer mij ook dat het nog steeds een zoektocht is naar het stellen van de juiste vragen op het juiste moment maar we oefenen als coaches veel met elkaar. Kortom, een hele mooie aanpak die mij erg aanspreekt en die goed bruikbaar is in mijn werk( en privé) Met vriendelijke groet, Carla Pol HBOcoach VVE De Schoor


Hoi Gwenda en Coert, Leuke vraag. Hierbij mijn antwoord: Ik gebruik de progressie gerichte manier in spiegelgesprekken met patiënten in ziekenhuizen. Ik zet dan het zoeken van de plus achter de min in als patiënten negatieve ervaringen hebben. Mijn ervaring is dat dit patiënten helpt om hun behoeften te benoemen en na te denken over hoe zij de situatie graag gehad zouden willen hebben. Veel succes en fijne feestdagen! Met vriendelijke groeten, Tineke van Werven, Adviseur Zorgbelang Zuid-Holland


Goedemorgen Gwenda en Coert, Binnen onze organisatie zijn diverse medewerkers die een training bij jullie hebben gevolgd. De progressiegerichte aanpak is inmiddels bijna een gewoonte geworden in gesprekken met medewerkers. Wij zullen bijvoorbeeld niet (meer) zeggen “wat er fout gaat” maar “waar heb je verbeterpunten”. Bij lastige gesprekken bereid ik mezelf altijd even voor met behulp van het boek van Coert. Mijn inzichten zijn wezenlijk veranderd door de trainingen en daar heb ik nog dagelijks profijt van. Een medewerker die aangaf dingen “toch niet te kunnen” heb ik het afgelopen jaar enorm zie groeien door het vertrouwen dat ik in haar heb uitgesproken met behulp van de progressieve aanpak. Ik vind de progressiegericht aanpak fijn om te gebruiken omdat het een respectvolle manier is om mensen te benaderen. Daarnaast volg ik op dit moment een cursus psychologie voor managers waarbij ik veel terugzie van de theorieën die ik heb geleerd in jullie trainingen. Kortom, ik ben heel blij dat ik de training bij jullie heb gevolgd. Fijne dagen! Met vriendelijke groet, Nancy Diemeer Unit controller Welschap


Beste Gwenda en Coert, Ik reageer graag op jullie verzoek. Ik gebruik de progressie gerichte aanpak dagelijks. Bij voortgangsgesprekken kijk ik of helpen, instrueren,sturen,trainen aan de orde is. De ‘wat is al bereikt ‘ vraag en ‘hoe zouden we een klein stapje vooruit kunnen maken ‘ stel ik bij iedere evaluatie centraal. Ik probeer goed te luisteren tijdens een gesprek en te bedenken met welke type interactie ik te maken heb, daar probeer ik dan op in te gaan. Het blijft oefenen, oefenen en er weer eens een van de boeken op naslaan. Ik zoek ook geregeld nog iets op in een oude nieuwsbrief. Ik vind de aanpak ideaal omdat je niet allerlei persoonskenmerken of indelingen of typeringen van mensen nodig hebt om verder te komen. Groet! Francien van Uden


Beste Gwenda en Coert, Ik ben erg blij met jullie nieuwsbrieven over progressiegerichte aanpak. Ze inspireren me om alert te blijven op mijn eigen statische programma’s, blijven leren schept steeds nieuwe vergezichten. De mensen en organisaties die ik mag adviseren, worden leergieriger door het aansluitende geheel van oplossingsgericht werken en procesgerichte feedback. De tijd van ” ja of nee, we doen het” is voorbij, zij kiezen voor een leerzaam prototype. Dank voor wat ik van jullie heb geleerd. Dat gun ik iedereen. Fijne feestdagen en een prachtige start in 2016! Hartelijke groet, Michiel Brandt Organisatiecoach


Hoi Gwenda en Coert, Leuk idee! De progressiegerichte aanpak is voor mij steeds meer een basis manier om naar de wereld te kijken. Met name het achterliggende gedachtegoed van Carol Dweck, Teresa Amabile en Deci en Ryan, maakt het mogelijk om op een hele andere manier naar situaties te kijken. Voor mij horen in dit rijtje overigens ook E. Tory Higins, Heidi Grant Halvorson en Gabrielle Oettingen. Ik merk dat hoe meer ik kennis neem van hun gedachtegoed, hoe meer ik dit weet door te vertalen naar de dagelijkse praktijk, zowel op het werk als thuis. Daarmee wordt het meer een manier van leven. Als ik dan kijk naar welke techniek ik het meest gebruik, dan is het wel de cirkeltechniek bij het faciliteren van groepen. Voor mij komen hier alle elementen van de progressiegerichte aanpak samen. Het gaat dan over wat gaat al goed (genoeg) en waar wil je progressie boeken. Dit impliceert al dat progressie mogelijk is. Het geeft de deelnemers aan een sessie het gevoel competent te zijn, immers er blijkt altijd al heel veel goed (genoeg) te gaan. En het leidt tot een gemeenschappelijke agenda. Hoe krijgen we samen de geeltjes van de buitenring naar de binnenring. Groeten, Hayo


Dag Gwenda en Coert, Progressie gericht gereedschap heb ik verwerkt in het programma Positieve Klas, dat mentoren in het VO handvaten geeft om hun klas te helpen een positieve groep te worden. Verder gaat het mee tijdens elke training die ik geef. Soms als krachtige werkvorm (cirkeltechniek), altijd als grondhouding. Ik ben er blij mee! Ellen Reehorst


Ik vind het een respectvolle en motiverende manier van coachen; ik blijf ermee dicht bij mijn client en zijn of haar belevingswereld, de stappen die geformuleerd worden kunnen ook makkelijker gemaakt worden. Fijne feestdagen en licht, liefde en vrede gewenst voor jullie beiden. Groeten, Ursula Six


Dag Gwenda en Coert, Ik gebruik de progressiegerichte aanpak om in verbinding met mijzelf en de ander betekenisvolle doelen (op persoonlijk, zakelijk en/of maatschappelijk vlak) te realiseren. Hartelijke groeten, Coen Helderman Projectleider Samenspraak/omgevingsbewust werken Gemeente Zoetermeer


Beste Gwenda en Coert, De progressie gerichte aanpak ben ik blijven gebruiken in mijn werk als jeugdbeschermer. Ik heb veel opgestoken in de training oplossingsgericht coachen op gebied van houding, vragen en hulpmiddelen. Ik ben dit in de praktijk van mijn werk blijven toepassen. Een onderdeel van mijn werk waarin dit sterk aan de orde is, is het voorzitten van een veiligheidsconferentie. Dit is een overleg waaraan ouders, soms ook kinderen, familie, netwerk, hulpverleners en de jeugdbeschermer aan deelnemen. Doel van dit overleg is om tot een plan ( stappen) te komen dat de zorgen die er zijn m.b.t. de kinderen wegneemt. Aan eind van de conferenties hebben ouders geregeld laten blijken positief te zijn over deze werkwijze. Dit blijkt uit reacties als : Ik voel me voor het eerst gehoord, het was zeker nuttig en op deze manier gaat het over mijn eigen oplossingen dan wil ik graag ook nog een keer een conferentie over voorkomen dreiging door vader waar vader ook aan deelneemt. En een reactie van een collega: dat je met zo langzaam tempo in één overleg zoveel kan bereiken. Een aantal keer ben ik ook voorzitter geweest van een gesprek waar er sprake was van een conflict. Het is twee keer voorgekomen dat deelnemers, na een moeizaam begin, in de loop van gesprek wilden benadrukken dat zij een positieve opbouwende rol in het geheel willen hebben. Werkzaam hierin is niet oordelend luisteren naar hun rol, stappen tot nu toe. En vragen naar mogelijk een eerste kleine stap om vooruit te komen. De progressie gerichte aanpak is onderdeel geworden van mijn basishouding in mijn werk. Hiernaast heb ik de afgelopen jaren trainingen, coaching in deze aanpak gegeven aan collega’s binnen onze organisatie. Veel van wat ik overdraag heb ik geleerd in de trainging oplossingsgericht coachen.. Zoals het belang van eerst aansluiten en dan doorschakelen. En het belang van begeleiden van achteren zonder te weten tot welke oplossing het komt. Verder pas ik het toe als we als jeugdbeschermers onderling, een methodische leerbijeenkomst hebben. In deze bijeenkomsten wordt gewerkt met schaalvragen. Waarbij ik dankzij de training beter de ankers weet te kiezen. Waarbij met name geldt dat de tien bereikbaar dient te zijn. Op deze manier blijkt er al veel te zijn en ook mogelijk om progressie te maken. De nieuwsbrieven ben ik blijven lezen. Ik vind dit een goede manier om met geleerde op de training weer naar voren te halen. En om nieuwe ideeën op te doen. Met vriendelijke groet, Paul Bos Deelnemer training oplossingsgericht coachen voorjaar 2013


Dag Gwenda en Coert, Met veel plezier lees ik regelmatig de NOAMnieuwsbrief. Als ik vastloop in mijn denken duik ik in de artikelen en vind altijd wel een bruikbare aanwijzing of een ander gedachtespoor. Ik werk nu met vluchtelingen: de communicatie vraagt grote oplettendheid en als er met een tolk erbij wordt gesproken,maakt dat het gesprek meer ingewikkeld. Dan helpen de basisvragen. Ook in de samenwerking met andere organisaties en instanties. Hartelijk dank voor de nieuwsbrief, succes en groet Karin Hermans


Hoi Coert en Gwenda. Ik probeer waar ik kan progressiegerichte technieken in te zetten in teamverband. Zoals de cirkeltechniek en progressiegerichte intervisie of delen daarvan. Wat ik ook merk dat ik zelf steeds meer probeer om zelf progressiegericht te reageren wat mij soms beter en soms minder afgaat. De als-dan planning kan dan helpen al vergeet ik die soms (vaak). Al met al: met vallen en veel opstaan gaat het mij steeds beter af. En kan ik tegelijkertijd nog heel veel leren. Groeten van Karin Groen


Beste Gwenda en Coert, Ik gebruik jullie aanpak in trainingen: – wat is een eerste kleine stap die je nu kunt zetten – wanneer is deze dag voor jou waardevol In coaching: – de cirkeltechniek – schaalvraag – hoe is dat je gelukt-vraag En vast nog veel meer. Maar deze springen eruit. Fijne kerst! Met vriendelijke groet, Afra Schipper


Dag Gwenda/Coert, Op de valreep…. als ik daarover in een paar zinnen iets mag schrijven, dan hou ik het bij mijzelf bij de start: Ik gebruik de progressiegerichte aanpak eerst met toepassen op mijzelf. Soms komen coachees of supervisanten vanuit een hele moeilijke werk/combi persoonlijke situatie bij mij. Mijn mindset stel ik dan als eerste in op de focus van kleine stappen, op een proces, op een richting van verbetering. Ik merk dat als ik mij hierop richt, ik progressiegerichte zinnen kan formuleren en de klant kan “geruststellen” en help hen daarmee ook een andere (progressiegerichte) mindset te ontwikkelen. Daardoor kan ik de focus houden, met de klant, op kleine verbeter stappen in de richting van progressie tav wat werkt, en op wat gewenst wordt tav wat nu nog niet goed gaat. Fijne dagen en een goed en gezond 2016! Met vriendelijke groet, Praktijk Emcéjé, M.C.J. (Marjo) de Keijzer


Hoi Gwenda en Coert, De progressiegerichte aanpak is nog niet in mijn systeem geïntegreerd, ik merk dat ik daarin nog aarzel, terwijl ik wéét dat het werkt. Het is raar, ik voel me daarover gefrustreerd en ook afwachtend, alsof ik daadwerkelijk nog ergens (waarschijnlijk bij mezelf haha) op wacht. Nu ik dit zo opschrijf denk ik dat ik vooral blijf hopen dat ik de p-aanpak gewoon in één keer in mijn vingers heb, zonder al te veel in de praktijk te oefenen. Bij het praktisch oefenen word ik namelijk geconfronteerd met mijn beginnerspogingen, dus oefen ik vooral in mijn gedachten. En hoezeer ik ook tegen iedereen zeg dat (praktisch) oefenen een sleutel is tot beter worden, voor mezelf lukt het niet goed om dat te doen. Raar!!! Eigenlijk ben ik er heel veel mee bezig en pas ik het – nu ik er zo over schrijf J – ook regelmatig toe: de plus achter de min zoeken, reframen naar positief, cirkeltechniek, vragen naar het nut, gebruik maken van het woordje ‘nog’ en vast nog meer dingen. Wanneer ik het toepas, merk ik dat de progressiegerichte aanpak mij een goed gevoel geeft. Wanneer ik de progressiegerichte aanpak níet toepas, denk ik achteraf vaak: hé, dat had anders (progressiegerichter) gekund. Hartelijke groet, Eppie van den Hoven-van Mourik Opleidingscoördinator Farmacie


Dag Coert en Gwenda, Hoe is het met jullie? Hierbij een korte reactie op de progressiegerichte aanpak. Bij aanvang van een gesprek (hetzij coachings- of collegiaal) vraag ik vaak: als je hier straks de deur uitgaat, welke informatie of welke handvatten zou je dan graag willen meekrijgen? Met deze vraag wil ik graag aansluiten op de belevingswereld van de ander en zo inspelen op de behoefte. Deze vraag werkt altijd en levert ook vaak verrassende reacties op, zo van: ‘o, hier had ik nog niet aan gedacht. Het helpt mij en mijn gesprekspartner(s) tot het formuleren van een positief en passend gespreksdoel. Succes met jullie activiteiten en wens je alvast al het goede voor het komende jaar. Tot 2016. Groet, Henk-Jan


Ha Gwenda en Coert, Ik gebruik de aanpak rechtstreeks, in voorstellen die ik bijvoorbeeld heb gedaan aan een gemeente voor een (team)coachingstraject en aan een ondernemersnetwerk voor een masterclass. Daarnaast gebruik ik ‘de manier van denken’ in algemene zin: vraagstukken benaderen vanuit ‘wat werkt er al wel’, en bijvoorbeeld ook richting mijn kinderen waar het gaat om het scheiden van inspanning en resultaten (op school of op het sportveld). Dat kan voor een stuk ontspanning zorgen na de zoveelste verloren voetbalwedstrijd ;-)! Groet, Arno van der Lee


Hallo, Gwenda en Coert, Misschien ben ik te laat maar toch een reactie. Ik gebruik de aanpak dagelijks om mensen te helpen hun ambities waar te maken. De sleutel tot effectieve gespreksvoering is: Aansluiten en dan doorschakelen. De basis voor een gesprek is het stromingsdiagram en het 7-stappen model. Om te onderzoeken welke progressiegerichte vragen het meest nuttig zijn, gebruik ik het 4SFC model. Om me deze routines eigen te maken, gebruik ik geplastificeerde kaartjes met hulpvragen en het stromingsdiagram. Hebben jullie hier wat aan? Groeten en hele mooie dagen toegewenst van Onno Wildschut


Beste Gwenda en Coert, Wat een mooie vraag. Ik zou graag een blog schrijven over mijn aanpak. Hieronder mijn ervaring. Ik gebruik de progressiegerichte aanpak in mijn trainingen over schriftelijke communicatie. Voorheen was ik degene die ze vooral feedback gaf, nu laat ik ze nadenken over feedback en hoe zij daar in het verleden van gegroeid zijn. Wat is vooral fijne feedback om te krijgen? Die ervaring gebruik ik om ze te stimuleren elkaar online feedback te geven. Zoals gezegd, ik schrijf er graag meer over in een blog. Met een hartelijke groet, drs. Fransien Roovers Metris Groep


Beste Gwenda en Coert, De progressie gerichte aanpak hebben wij geïntegreerd in onze coachingstrainingen voor senior cliëntbegeleiders. Zowel het lesmateriaal alsmede de door Gwenda geschreven boeken vormen nu de basis voor de trainingen. Het progressiegericht coachen slaat zeer goed aan bij onze seniors en geeft hun meer inzicht in zichzelf en de anderen. (fixed en growth mindset). De autonomie ondersteunende huiswerkpagina waarin deelnemers na elke lesdag hun eigen vervolgacties bepalen, werkt goed. De 7 stappen vormt de basis van de aangeboden coachingsmethodiek. Met vriendelijke groet, Cees Pronk Leidinggevende en Trainer-Adviseur ToveR - PO&O | Esdégé-Reigersdaal

Geen opmerkingen:

Een reactie posten